Паёми ҳарсолаи  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба мақоми олии қонунбарори кишвар, яъне Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон  натанҳо барои масъулон ва кормандони ниҳодҳои давлатӣ, балки барои тамоми мардуми сарбаланди сарзамини офтобиямон муждаи неку фараҳбахш мебошад.

Қатори тоҷикони рӯи олам,

Паёми Пешворо гӯш додам.

Будам онгуна муштоқи паёмаш,

Ки гӯи гӯш буд кулли вуҷудам.

Дар ибтидои қарни XXI инсоният бо хатари ҷиддие, ки ба бақои одаму олам таҳдид менамояд, рӯбарӯ гаштааст, ки номи он терроризми байналмилалӣ мебошад. Албатта, сухани онҳое, ки мегӯянд, терроризм падидае аст, ки инсониятро дар тамомим тӯли таърихи мавҷудияташ ҳамроҳӣ намуда омадааст, беасос нест.

Дар ҷаҳони пуртазоди имрӯза падидаҳои номатлубе  пайдо шудаанд, ки барои ҷомеаи ҷаҳонӣ хатардор мебошанд.

Сафаҳоти номаи аъмоли ТЭТ Наҳзати ислом аз рафторҳои хиёнаткоронаи бунёдгузорону думравонаш ва аз мазҳабфурӯшиву қатлу куштори онҳо сиёҳ буда, ба варақзании он дигар ниёзе нест.