Дар ибтидои қарни XXI инсоният бо хатари ҷиддие, ки ба бақои одаму олам таҳдид менамояд, рӯбарӯ гаштааст, ки номи он терроризми байналмилалӣ мебошад. Албатта, сухани онҳое, ки мегӯянд, терроризм падидае аст, ки инсониятро дар тамомим тӯли таърихи мавҷудияташ ҳамроҳӣ намуда омадааст, беасос нест.

Дар ҷаҳони пуртазоди имрӯза падидаҳои номатлубе  пайдо шудаанд, ки барои ҷомеаи ҷаҳонӣ хатардор мебошанд.

Сафаҳоти номаи аъмоли ТЭТ Наҳзати ислом аз рафторҳои хиёнаткоронаи бунёдгузорону думравонаш ва аз мазҳабфурӯшиву қатлу куштори онҳо сиёҳ буда, ба варақзании он дигар ниёзе нест.

Ҳамарӯза дар ҷомеаи муосир хоинону гумроҳон ва иддаи нохалафон барои паст задани шаъну шарафи инсонҳои соҳибмартаба, бадном кардани ин ё он шахсиятҳои маъруф ба паҳн намудани андешаҳои пастфитратона, содир намудани ҳар гуна фатвоҳои беасос ва халалдорсозии авзои ҷомеа, бадномсозии дини мубини ислом, тафриқаандозиву фитнагарӣ машғуланд.

Ҳамоно ба назар мерасад, ки бадхоҳони давлату миллат ва дину мазҳаб бо мақсади расидан ба ҳадафҳои нопоки худ динро суиистифода намуда, ба хотири манфиати худ номи кишвари азизамон ва номи поки исломро сиёҳ карданӣ мешаванд.