"Мулло"-Кабирӣ, биёед аз фитнаву тазоҳуроти масхара даст бардоред! Бо чор панҷ хоину авбош дар хориҷи кишвар шӯру мағал бардошта, гирдиҳамоиву тазоҳуроти масхараро роҳандозӣ кардан нишонаи мардӣ нест. “Ҳазрат”-и Кабирӣ, магар митингу майдонбозиҳои барпокардаи «падари муқаддасатон» набуд, ки Ватани азизамонро ба оташу хун кашида буд? Оё ин ҳанӯзам бароятон дарси ибрат нашдуааст? Суханрониҳои фиребанда ва бо як муҳаббати сохта, ки дар шаҳри Берлин ироа кардед, дидему шунидем.

Гурӯҳҳои ифротии муосир бо номҳои гуногун аз ҷумла ТЭТ ҲНИ, «Давлатии исломӣ», «Гурӯҳи 24» ва ҳаммаслаконашон имрӯҳо дар саросари ҷаҳони муосир бо ҷорӣ намудани нақшаҳои хоҷагони хориҷии худ машғул мебошанд. Чӣ тавре дар урфият мегӯянд: «Бори каҷ ба манзил намерасад» во мо қотеона метавонем таъкид созем, ки фарзандони нохалаф ҳатман рӯзе сазои амали худро хоҳанд дид.

Кишварҳои ҷангзадаи ҷаҳони муосир барои ҳар як қишри ҷомеаи мо дарси ибрату андеша аст, то шукргузори сулҳу субот ва осудагӣ бошем.

Бузурге гуфтааст:

Шукр гӯӣ, неъматат афзун кунад,

В-ар нагӯӣ, аз кафат берун кунад.

Ҳар қадар ташкилоти мамнуъ ва террористии Ҳизби наҳзати исломӣ бешармона дар давлатҳои хориҷ минбари бепоя  ташкил мекунаду бо чанд нафари гумроҳ ба қавле ҷамъомад барпо менамояд, мардуми шарифи Тоҷикистон ҳамон қадар аз хиёнаткориву ватанфурӯшии роҳбарону саркардагони ин ташкилоти мамнӯъ бештар ва саҳеҳтар огоҳ мешаванд. Зиёда аз он роҳбарону саркардагони ин ташкилоти мамнӯъ ҳар қадар ҳангома барпо карданӣ мешаванду  ҳарзагӯӣ мекунанд, мардуми сарбаланди кишварамон ҳамон қадар, балки зиёдтар аз кирдорҳои ғайриинсонии онҳо дар солҳои навадуми асри гузашта бохабартар мешаванд.

Ҳамагӣ 10 рӯз пештар зарурати  сафар ба ВМКБ пеш омад. Хатсайри мо аз пойтахти кишвар шаҳри Душанбе то шаҳри Хоруғ-маркази ВМКБ ба воситаи шаҳри Кӯлоби вилояти Хатлон сурат гирифт. То ноҳияи Дарвоз роҳҳои мошингард ва купрукҳо бо сифати баланд таъмиру таҷдид шуда, мавриди истифодабарӣ қарор дода шудаанд, ки исботи сиёсати созандаи Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар доираи  амаликунонии се стратегияи миллии муваффақ, ки якеи он аз бунбасти коммуникатсионӣ баровардани кишвар мебошад, дарак медод.

Дар ин рӯзҳо шоҳиди онем, ки саркардагону намояндагони ТЭТ ҲНИ бо истифода аз шабакаҳои иҷтимоӣ ва бо баҳонаҳои наве аз худ хабар медиҳанд. Агар дар гузаштаи начандон дур онҳо аз ҳифзи ислому арзишҳои динӣ сухан мегуфтанд, имрӯз ҳама якбора “озодихоҳ” шуда, аз арзишҳои барояшон комилан нав дифоъ мекунанд. Аксари коршиносон ҳам дар гузашта изҳори андеша намуда буданд, ки дигар идеяи “ислому арзишҳои исломӣ” дархӯри кори Кабириву ҷонибдоронаш нест ва гузашта аз ин, чунин мавқеъгирии наҳзат мухолифи оинномаву барномаҳои ин ташкилоти террористист.