Номи Додоҷон Атоулоев барои калонсолон ошно буда, шояд ҷавонон надонанд, ки  ӯ аз ҷумлаи аввалин  рӯзноманигороне буд, ки бо расидани боди бозсозиҳои Горбачёвӣ дар саҳифаи рузномаи худ «Чароғи рӯз» аз демократия ва озодӣ  сухан мегуфт. Баъди оғози нооромиҳои соли 1992 ӯ низ дар ҷумлаи баъзе равшанфикрони кишвар фирефтаи найрангҳои ходимони наҳзатии ҳукуматгаро гардида, солҳои тулонӣ берун аз кишвар қарор дорад.

Аз муҳтавои маводи чопнамудаи ӯ бармеояд, ки аз пайвастан бо ин тоифа сахт пушаймон буда, имрӯз санги маломат ба сари худ мезанад.

Тавре аз тариқи сомонаҳо ва шабакаҳои иҷтимоӣ огаҳӣ дорем, ТЭТ ҲНИ ва пайравонаш бо ташкили ҳамоишу гирдиҳамоиҳо ба амалҳои иғвоангезӣ ва мардумфиребонаи худ идома дода истодаанд.

Ташкилу роҳандозии чунин "тазоҳурот" аз ҷониби роҳбарону аъзои ТЭТ ҲНИ идомаи ҳамон равандест, ки онҳо дар солҳои аввали истиқлолият бо ин гуна ҳамоишу гирдиҳамоиҳо мардумро дар дохили кишвар ба бесарусомонӣ, бенизомӣ ва ҷангу ҷидол кашида, имрӯз ба ин кирдорҳои нангини худ дар хориҷи кишвар идома дода истодаанд.

Дарди ихтилоф ва тафриқа ҷомеаи мусулмононро фаро гирифта, ки маншаи он амалкарди доиёне чун наҳзатиён аст, ки бо номи ислом мусулмононро ба ҳамдигар душман сохта, бо гумроҳ сохтани ҷавонон аз масири воқеии аҳли суннат ва ҷамоат, бахусус таълимоти Имоми Аъзам, онҳоро барои мухолифат бо мусулмонон "таълими динӣ" медиҳанд. Дар ҳаққи чунин «даъватчиён» Расули Худо фармудаанд: «Гурӯҳе аз доиён бар дари ҷаҳаннам меистанд ва пайравонашонро ба дохили он меафкананд» (Ривояти Бухорӣ ва Муслим).

Халқи азиятдидаи тоҷик барои таҳкими Истиқлолият, нигаҳдошти якпорчагии марзу бум, расидан ба сулҳу ваҳдат ва ягонагӣ, интихоби роҳи рушду тараққиёт Конститутсияи мамлакатро қабул кард.

Нооромиҳои сиёсии ибтидои солҳои навадуми асри гузашта тамоми фишангҳои давлату давлатдорӣ ва истеҳсолиро фалаҷ карда буданд. Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон роҳҳои расидан ба истиқрори сулҳ ва ваҳдати миллиро ҷустуҷӯ мекард ва Сарвари давлат пайваста талош меварзиданд, то осудагию оромӣ дар саросари мамлакат ҳукмфармо гарданд.

Ҳар як ташкилоту ҳаракат новобаста аз шакли фаъолияташон бояд охири ҳар сол ҳисоботи солона пешниҳод кунанд.

Наҳзатиён, ки дар хориҷи кишвар аз ҳисоби хоҷагони хориҷии худ фаъолияту зиндагӣ мекунанд, зарур ва ҳатмӣ аст, ки онҳо низ назди сарпарастони худ ҳисоботи солона пешниҳод намоянд ва зиндагии шоҳонаи бемеҳнатро ба даст оранд.