Мақолаҳо

Тарғиби либосҳои миллӣ аз ҷониби худи мо метавонад барои рушди ҳунарҳои мардумӣ ва бахши сайёҳӣ таъсири нек гузорад ва ин амал хурдтарин хизмати ҳар як шахси ватандӯст хоҳад буд.

Дар ибтидои қарни XXI инсоният бо хатари ҷиддие, ки ба бақои одаму олам таҳдид менамояд, рӯбарӯ гаштааст, ки номи он терроризми байналмилалӣ мебошад. Албатта, сухани онҳое, ки мегӯянд, терроризм падидае аст, ки инсониятро дар тамомим тӯли таърихи мавҷудияташ ҳамроҳӣ намуда омадааст, беасос нест.

Дар ҳошияи суханронии Cарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар мулоқот бо намояндагони ҷомеаи кишвар

Аз Абуҳурайра (р) ривоят аст, ки Расули акрам (с) фазилат ва қадру манзалати рӯзаро баён намуда фармуданд: Савоби ҳар як амали одамӣ аз даҳ то ҳафсад баробар афзуда мешавад, яъне дар мавриди аъмоли хайри ин уммат қонуни оми илоҳӣ аст, ки аҷри як некӣ ба лиҳози умматҳои пешин  ҳадди ақал даҳ баробар хоҳад шуд ва гоҳе авқот дар асари ҳолоти хоси амалкунанда аз назари ихл

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханронии худ бо намояндагони ҷомеаи кишвар, ки ба муносибати фарорасии моҳи Рамазон  бахшида шуда буд, ин моҳи шарифро моҳи хайру савоб ва сабру таҳамул хонданд.