Хабар

Дар ҷаҳони пуртазоди имрӯза падидаҳои номатлубе  пайдо шудаанд, ки барои ҷомеаи ҷаҳонӣ хатардор мебошанд. Яке аз ин падидаҳо гурӯҳҳои терористии  ДИИШ, Ҳизбуллоҳ, Ихвонулмуслимин, ТЭТ ҲНИ ва дигар гурӯҳҳои терористӣ мебошанд.  Чанде пеш дар Ҷумҳурии Арабии Миср Конфронси ҷаҳони уламои мусулмон доир гардид, ки дар он ҳамаи муфтиён ва уламои мусулмони кишварҳои мусулмонӣ ТЭТҲНИ-ташкилоти террористӣ эътироф карда, сармоягузорони онро душмани башарият хонданд.

Новобаста аз он ки Тоҷикистони соҳибистиқлол ба ҳамаи хиёнату разолату ҷинояти ин гурӯҳи террористӣ чашм пӯшида онро бахшид, ин гурӯҳ бошад, боз дар пайи нооромии кишвари мо нақшаҳои пинҳони худро тарҳрезӣ намуд.

Сафаҳоти номаи аъмоли ТЭТ Наҳзати ислом аз рафторҳои хиёнаткоронаи бунёдгузорону думравонаш ва аз мазҳабфурӯшиву қатлу куштори онҳо сиёҳ буда, ба варақзании он дигар ниёзе нест. Чунки дар мавриди мазкур навиштаанду ҳамарӯза менависанд ва мо – шаҳрвандон низ шоҳиди бевоситаи кирдорҳои хабисонаи наҳзатиён будем ва натиҷаи майдонбозиву гирдиҳамоӣ ва исломгароиву маҳалпарастиашон қариб буд, Тоҷикистони азизро аз харитаи ҷаҳон пок сохта, миллатро ба гумномӣ кашад (ҳарчанд то андозае муваффақ низ гардиданд).

Ҳамарӯза дар ҷомеаи муосир хоинону гумроҳон ва иддаи нохалафон барои паст задани шаъну шарафи инсонҳои соҳибмартаба, бадном кардани ин ё он шахсиятҳои маъруф ба паҳн намудани андешаҳои пастфитратона, содир намудани ҳар гуна фатвоҳои беасос ва халалдорсозии авзои ҷомеа, бадномсозии дини мубини ислом, тафриқаандозиву фитнагарӣ машғуланд. Эшон худро ҳамчун “ҳомии дин” нишон дода, амалҳои разилонаи хешро дар доираи арзишҳои олии динӣ амалӣ намуда истодаанд. Ба мисоли чунин бадфитратон аъзо ва пайравони ташкилоти ТЭТ  ҲНИ мебошанд.

Ҳамоно ба назар мерасад, ки бадхоҳони давлату миллат ва дину мазҳаб бо мақсади расидан ба ҳадафҳои нопоки худ динро суиистифода намуда, ба хотири манфиати худ номи кишвари азизамон ва номи поки исломро сиёҳ карданӣ мешаванд. Дар чанд ҳадафи охири нопоки худ ҳамеша роҳбарони наҳзатӣ гумон мекарданд, ки тасмимоти онҳо аз сӯи ҷомеаи Тоҷикистон пуштибонӣ меёбад ва онҳо ба гӯл задани мардум даст меёбанд.

Аммо ҳам ҳодисаи 4-уми сентябри соли 2015 ва ҳам чандин “ҳамоиш”-у “тазоҳурот”-и наҳзатиён нишон дод, ки онҳо як қувваи заифанд ва ин иқдомоташон танҳо ба хотири “ҳалол” кардани пули хоҷагонашон аст.

Мардуми хирадманду фозил ва сабури тоҷик имрӯз бори дигар шоҳиди он мегарданд, ки гурӯҳҳои ифротгаро, ки зери як «Паймон» аҳд бастаанд ва аз режими пешгирифтаи хеш, ки аз ваҳшоният ва поймол намудани ҳуқуқҳои фитрии инсон иборат аст, ҳоло ҳам даст кашиданӣ нестанд. Айни замон дар кишвари Олмон ташкилоти экстремистӣ-террористии Ҳизби наҳзати ислом, ки дар дафтари аъмоли он 146 адад ҷиноятҳои характери экстремистӣ-террористӣ сабт гардидааст, барои пиёда сохтани ақида ва афкори ғализи хеш мустақар гардидааст.