Доманаи фаъолияти созмонҳои террористӣ торафт васеъ шуда, аз ҷумла дар ҳамсоякишвари мо – Афғонистон вазъиятро боз ҳам мураккабтар гардонидааст. Ин ҷо беихтиёр саволе ба миён меояд, ки чаро Пешвои миллати тоҷикон оид ба вазъи геополитикии ҷаҳони муосир бо таваҷуҳу нигаронӣ сухан гуфта, ҳушдор дод, ки вазъияти баамаломада дар минтақаҳои гуногуни олам метавонад ба оромию осоиштагии рўзгори мардуми мо ҳам таъсири манфӣ расонад.

Мубориза ва амалиёти ҷангӣ дар минтақаи Ховари Миёна ду блоки кишварҳои манфиатдорро дар минтақа ба вуҷуд овард: ИМА, Исроил ва Арабистони Саудӣ; ФР, Туркия ва Эрон. Муносибати ҳар яке аз инҳо доир ба мубориза бо экстремизму терроризм, афрод ва созмонҳои ба корҳои тахрибкорӣ дастдошта, сулҳу ҷанг, дурнамои иқтисодиёт ва ҳамгироӣ дар минтақа аз ҳамдигар фарқ мекунад.

Яке аз ходимони Ҳазрати Пир, ки ҳамеша дар хидмати Ҳазрати Пир буданд, ҳикоят мекунад, ки дар Обигарм нишаста будем ва чанде аз ходимон дар берун ба таҳорат машғул буданд, ҷои таҳорат наздики роҳи калон буд. Диданд, ки Нурӣ бо чанд мошини пайравонаш ба тарафи Қаротегин гузашт ва касе назди Ҳазрат гуфт, ки Нурӣ бо аскари худ ба тарафи боло рафт. Ҳазрат каме тааммул карда, сар боло карданд ва гуфтанд:Шайтон оламро вайрон мекунад, дар он ҳолат чунин тасаввуре дар хотири ҳеҷ кас намегузашт.

Бо назардошти он ки ин  суханронӣ дар арафаи моҳи шарифи Рамазон доир гардид, Пешвои миллат асоси ҳикмати маънавии ин моҳро «ғолибияти ақл бар нафс» маънидод карданд, ки комилан дуруст буда, аз ҳикматҳои беш аз ҳазорсолаи инсон  ва таълимоти дини мубини ислом, ки «нафс таҳриккунанда ба сӯи бадиҳост» - мегӯяд, сарчашма мегирад. Дар ин бора Мавлоно мегӯяд:
Ҷумла Қуръон шарҳи хубси нафсҳост,
Бингар андар  мусҳаф, он чашмат куҷост?

Дар урфият мегуянд «Он чӣ айён аст, ҳоҷат ба байён нест». Бинобар ин, Кабириро  зарур аст, ки пеш аз оне, ки дар ҷое ҳамсӯҳбат мегардад, аввал  андеша карда баъд сухан гӯяд. Ростӣ, кас ҳайрон мешавад, ки агар аз Кибирӣ доир ба дастовардҳои ҳизбаш пурсанд, чӣ посух мегуфта бошад? Хиёнат? Разолат? Қатлу куштор?...

Имрӯз дар кишварҳои гуногуни исломӣ низоъ ва мухолифатҳои қавмӣ, гурӯҳӣ ва мазҳабӣ идома дошта, минтақаҳои мусулмоннишин дар маркази танишҳои ҷаҳонӣ қарор гирифтаанд. Дар натиҷа, ҳар рӯз дар ин сарзаминҳо садҳо нафар мардуми бегуноҳи осоишта кушта, захмӣ, асир ё гуреза мешаванд. Аз ин рӯ, шинохтан ва қадр кардани неъмати тинҷию амонӣ барои ҳар як фарди огоҳу масъулиятшиноси кишвари азизамон лозиму воҷиб ва қарзи шаҳрвандӣ мебошад.

Эрон барои расидан ба ҳадафҳои худ аз унсурҳои дохилӣ кор гирифта, аз ҷумла ҷавонони тоҷикро бо таълим фаро гирита, мағзшӯи менамояд ва таълими мазҳаби шиа медиҳад. Дар натиҷа онҳоро душмани миллат, Ватан ва марудми хеш гардонида, ба монанди Саидюнуси Истаравшанӣ, Қиёмуддин Ғозӣ, Кабирӣ ва дигар нафарон доғи миллату давлат мегардонад.