Мақсад аз ташкили оила дар назди Худованд офаридани оромиш ва осоиш дар оила мебошад то ки падару модар фарзандони хешро солеҳ тарбия намуда, дар рушд ва нумўи ҷомеа саҳмгузор бошанд. Ҳақ таъоло мефармояд: «Ва Худо аз ҷинси худатон барои шумо ҷуфт офарид ва аз он ҷуфтҳо писарон ва духтарон ва наберагон бар шумо халқ фармуд …
Дурўғ он аст, ки инсон каломи хилофи ҳақиқат ва воқеъиятро бар забон биронад. Дурўғ яке аз нишонаҳои нифоқ ва дурўягӣ аст. Паёмбар (с) фармудаанд: Нишонаи мунофиқ се чиз аст: Чун сухан бигўяд, дурўғ гўяд ва чун ваъда диҳад, хилоф кунад ва чун амонат дода шавад, хиёнат кунад». Мўъмини воқеъӣ ҳаргиз дурўғ намегўяд. Аз Паёмбар (с) …
Дар ин навишта мехоҳем дар бораи як хислати бад ва як одати носозгоре сухан гўям, ки бисёре аз мардум ба он гирифторанд, вале он хислати зишт ва одати носозгор дар назди Худованд басо гуноҳи бузург аст. Кор то ҷое расидааст, ки баъзе аз мардум бо ин хислати зишт ифтихор мекунанд ва мардум аз онҳо ном …
Фурсати умр азиз аст, азизаш дорӣ Ҳар нафас гавҳари ноёб, ту арзон мафурӯш. Умр мегузарад, вақти қиматбаҳоро паси сар мекунем, фурсатро аз даст медиҳем. Умри инсон мисли об мегузарад. Пас бояд мо кӯшиш намоем, то ин ки вақтро аз даст надиҳему фурсатро ғанимат донем. Мо бояд шукри сулҳу ободии Ватан намоему вақти қиматбаҳои худро барои …
Дер боз мехостам перомуни далоили ақливу нақлӣ чизе рӯи коғаз биёрам. Аммо фурсат даст намедод. Инак, Ҷамшеди Советӣ- ном ҷавони басо ҷӯяндаву роғиб ба ин ҷумлаи мо «Дин ақл аст» эътироз баён карда, бо мо ҳамсуҳбат шудаву ин масъаларо матраҳ сохтанд. Он кас мегӯянд, ки: дин ақл нест, балки нақл аст ва он чи ки …
Мегӯянд, ки ҳар як асбобу абзор дар ҳаёти одамӣ бо вуҷуди манфиат овардан боиси мазаррат низ шуда метавонад. Яъне, ҳар як шайъ дар баробари манфиатовар буданаш, ҷиҳати манфӣ низ дорад, агар он дуруст истифода нашавад. Вақте мо ба ягон дастовард ноил мегардем, албатта, шоду хурсанд мешавем, вале баъзан дар натиҷаи нодуруст истифода шудани он, ки …
«Мо вазифадорем, ки расму оинҳоро аз хурофоту таассуби барои имрӯзу ояндаи ҷамъият номатлуб тоза созем, онҳоро бо дарназардошти имкониятҳои иқтисодиву иҷтимоӣ ва фарҳангии худамон танзим намоем». Эмомалӣ Раҳмон Расму оин, анъанаву маросим ҳамчун инъикосгари тамаддуну мероси фарҳангӣ барои ташаккули худшиносии миллӣ, муаррифии арзишҳои миллӣ дар ҷомеаи башарӣ мусоидат мекунад. Ниёкони мо аз азал аз расму …
Ба шарофати сиёсати хирадмандона ва дурбинонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, Тоҷикистон кишвари ташаббускор, пешоҳанг ва таъсиргузор дар пешбурди рӯзномаи чаҳонии марбут ба обу иқлим эътироф гардидааст. Дар робита ба пешниҳоди Тоҷикистон, қабул гардидани қарори Маҷмаи умумии Созмони Милали Муттаҳид дар бораи эълон кардани соли 2025 Соли …
удованди мутаъол дар Қуръони карим мефармояд: “Ва яке аз нишонаҳои Илоҳӣ инаст, ки аз нафсу ҷинси худатон ҳамсаронеро офарид то ин ки оромиш пайдо кунед бар он ва муҳаббату меҳрубониро дар байни шумо қарор дод, ҳамоно ин аз нишонаҳо ва оятҳое аст барои гурўҳе, ки тафаккур мекунанд”. (Рум/21) Ростӣ, меҳру муҳаббат яке аз сутунҳои асосии …
Фарҳанги миллии мо – тоҷикон ҳамеша ба пояҳои башардӯстию инсонгароӣ устувор буда, арзишҳои диниамон низ дар ҳамин радиф муқаррар аст. Имсол дар рӯзҳои таҷлили ҷашни байналмиллалии Наврӯз фарорасии моҳи муқаддас барои мусалмонони дунё – моҳи Рамазон басо рамзию муборак аст, зеро фазилату фалсафаи барозандаи ҳам иди Наврӯз ва ҳам моҳи шарифи Рамазон бо ҳам тавъаманд. …
